نخودفرنگی در واقع دانه یا تخم کروی شکل ریزی است که از گیاه نخود سبز به ‏نام (Pisum Sativum) حاصل می ‏شود.
نخود فرنگی از زمان ‏های قدیم مانند خیلی از سبزیجات برای پخت و پز به کار می رفت.
این گیاه معمولاً در فصول سرد سال یعنی از شروع زمستان تا اوایل تابستان زراعت و کشت می ‏شود.
صرف نظر از این که نخودفرنگی غنی از پروتئین می ‏باشد، مقدار زیادی ویتامین و املاح نیز در ان یافت می ‏شود. از این رو این گیاه دارای فواید تغذیه‏ ای بی ‏شماری می ‏باشد.

 غذاهای کنسروی اغلب به عنوان محصولاتی با محتوای مواد مغذی کمتر نسبت به غذاهای تازه یا منجمد در نظر گرفته می شوند، اما برخی پژوهش ها نشان داده اند که این شرایط همواره درست نیست.  در واقع، کنسرو کردن می تواند به حفظ بیشتر مواد مغذی یک غذا کمک کند.  پروتئین ، کربوهیدرات ها و چربی معمولا تحت تاثیر این روند قرار نمی گیرند. بیشتر مواد معدنی و ویتامین های محلول در چربی، مانند ویتامین های A، D، E و K نیز حفظ می شوند.

به همین ترتیب، برخی مطالعات نشان داده اند که غذاهایی با محتوای زیاد مواد مغذی خاص پس از کنسرو شدن نیز همچنان سطوح بالای این مواد مغذی را حفظ می کنند. با این وجود، از انجایی که کنسرو کردن معمولا شامل گرمادهی زیاد می شود، ویتامین های محلول در اب، مانند ویتامین ها C و B می توانند اسیب ببینند. این ویتامین ها به طور کلی به گرما و هوا حساس هستند، از این رو، طی روش های عادی پردازش، پخت و ذخیره سازی خانگی می توانند از بین بروند. اما در شرایطی که فرایند کنسرو کردن ممکن است به برخی ویتامین ها اسیب برساند، مقادیر ترکیبات سالم دیگر ممکن است افزایش یابند. سبزیجات کنسروی را می‌توان در دمای اتاق هم نگهداری کرد و نسبت به سبزیجات، طول عمر بیشتری دارند.
سبزیجات کنسروی، زمانی بسته بندی می‌شوند که سبزی در اوج رسیدگی است، در واقع زمانی که میزان مواد مغذی انها در بالاترین حد است.
مواد تشکیل دهنده کنسرو مخلوط سبزیجات شهدین عبارتند از : هویج ، نخود سبز و ذرت شیرین